مرامی
بسم الله
شاید در قدم اول عمومی کردن این وبلاگ اشتباه بود لکن کاریست که شده... قصد داشتم در اینجا مقداری حرف هایی به زنم که خیلی وقته پیش خودم نگه داشتم اما مثل اینکه باز باید نگاه دارم ، و احتمالا جایی دیگر.... دفتری با وبلاگی دیگر. اما اینجا هم رنده می ماند ، بعضی چیز ها رو باید اینجا قرار بدم....
زندگی فراز و نشیب هایی دارد که دید انسان رو به ناگاه تغییر می دهد ، از خورشید امید ، به تاریکی ناامید فرو می رود و به لحظه شماری می افتد و شاید در اینجا اگر ایمانی نباشد کمسو امید رخ بگیرد و انگاه انسان جسما زنده خواهد بود... ولی من یتق الله یجعل له مخرجا... و اگر ایمانی هرچند کم بدین راه نباشد ..راهی نخواهد بود...
انسان در زندگی قمار هایش را بازی می کند تا جایی که بتواند ، تا زمانی که قماری باشد ، ..... و زمانی که قمارش تمام شود.... راهی نخواهد بود..
یا علی
